Zjawisko G.I. Joe Fallacy

Dziś chciałabym wam powiedzieć o takim zjawisku jak G.I. Joe Fallacy.

Bardzo często nam mówią, że wiedza to już połowa sukcesu. Czy naprawdę tak jest? Niestety, nie.

Teraz po kolei. Często wychodzimy z założenia, że jeśli na czymś się znam, to mam już wszystko czego potrzebuję żeby to zrobić.

Przyjrzyjmy się zjawisku zwanemu G.I. Joe Fallacy (złudzenie).

Nazwa G.I. Joe pochodzi od imienia głównej postaci w edukacyjnej kreskówce dla dzieci z lat 80-tych (USA). Pod koniec każdego odcinka, dzieci krzyczały: „Dziękuję G.I. Joe. Teraz już wiemy''. A Joe wtedy powtarzał: ‘’Wiedza to połowa sukcesu”. Założenie było takie, że jeśli wiesz jak bezpiecznie przechodzić przez ulicę – to jesteś w połowie sukcesu.

Profesor Laurie Santos i Tamar Gendler z Uniwersytetu Yale twierdzą, że to nieprawda. Myślenie, że ‘wiedza to połowa sukcesu’ – według profesora Santosa jest błędem. Wiedza o czymś nie wystarczy do zmiany zachowania czy osiągnięcia celu.

Wiedza i informacja wymagają działania i praktyki, aby zmienić zachowanie. Chirurg, który ma wiedzę teoretyczną, a nawet wielokrotnie widział, jak usuwać wyrostek robaczkowy, potrzebuje praktyki aby wykonać tę operację. Tak samo, jak gra na pianinie to nie tylko umiejętność czytania nut. Stosowanie wiedzy wymaga znacznie więcej niż tylko posiadania tych informacji. Studiowanie i uczenie się to tylko część procesu; o wiele trudniej jest go zastosować i opanować tę praktykę i zachowanie.

Większość z nas jest w stanie rozpoznać różne uprzedzenia, na przykład w podejmowaniu decyzji lub te, które kontrolują nasze zachowanie. Nawet jak rozpoznajesz tendencyjność w postrzeganiu, błędy poznawcze, w tym na przykład, podczas podejmowania różnych decyzji, sama ta wiedza nie wystarczy żeby zmienić zachowania czy decyzje. Jako przykład, Pani Profesor pokazuje optyczną iluzję Muller-Lyer, w której trzy linie o tej samej długości wydają się mieć różne długości.

Możemy pomyśleć, że rozpoznanie uprzedzeń oraz złudzeń wystarczy, aby je przezwyciężyć i kontrolować. Wdrożenie wiedzy, oduczenie się nawyków i nauczenie się nowych jest trudnym procesem, o wiele trudniejszym niż samo ich uświadomienie.

Wiedza i uczenie się nie wystarczą, aby zmienić nasze zachowanie. Informacja to tylko niewielka część, która kontroluje nasze zachowanie. Inne procesy również są ważne w zmianie naszego zachowania, m.in. nawyki, sytuacja, kontekst, środowisko, w którym się znajdujemy itp. Zmiana zachowania wymaga zastosowania tej wiedzy w praktyce, czyli czynnych działań. Na przykład szkolenie w miejscu pracy nie wystarczy, aby zmienić zachowanie naszych ludzi. Wracając do analizy incydentów, w większości przypadków osoba ta posiadała wiedzę o zagrożeniu i zakresie prac.

W odniesieniu do D. Kahnemana i A. Tversky'ego większość tendencyjności jest generowana przez pierwsze, szybkie, automatyczne myślenie (System1), podczas gdy rozwiązania mające na celu przezwyciężenie tych tendencyjności są generowane przez drugie, powolne, racjonalne myślenie (System2) (ref. Kahneman , 2011; Kahneman i Tversky, 1982.). Zachęcam jednak do przeczytania całej pracy Pani Profesor Santos, ponieważ samo rozpoznanie stronniczości jest niewystarczające; różne uprzedzenia wymagają różnych rozwiązań.

Podsumowując, wiedza o tym, jak osiągnąć określony cel lub opanować określone zachowanie, nie wystarczy do osiągnięcia sukcesu. Zrozumienie sytuacji, tworzenie wspierającego środowiska, odpowiednie podpowiadanie i motywowanie, ćwiczenie naszej wiedzy może pomóc nam zmienić nasze zachowanie.

A jak jest u was? Przykłady z życia, z pracy?

Więcej: https://www.hbs.edu/faculty/Pages/item.aspx?num=59722